Wie zijn we
Geschiedenis verteld door Tom Wahle
Mijn vader boerde vroeger op dit land. Op een dag kreeg hij een ongewone vraag. Zou het mogelijk zijn om op een ongebruikt hoekje land ons hondje te begraven? Al vrij snel gebeurde dat nog eens en nog eens. Zó vaak, dat mijn vader hiervoor een speciaal stuk grond reserveerde. Schoffelen of onkruid wieden gebeurde gewoon met het loopje mee en aan de kennis van de vriend van de vriend werd inmiddels een vergoeding gevraagd: de dierenbegraafplaats was ontstaan. Uit behoefte. (Meer ook over de boerderij kunt u lezen bij informatie.)
Realiteit
Verdriet om een gestorven huisdier is een heel normale zaak. Het verdriet of het gemis is de eerste stap in het proces om een verlies te verwerken. Vervolgens is het goed om dat verlies een plekje geven. Een begrafenis of het plaatsen van een urn is een heel tastbare manier om dat te doen. Wij merken dat dit zeker ook voor kinderen heel geruststellend is. Een troost.
Ook vandaag
Onze dierenbegraafplaats is een familiebedrijf. Dat betekent dat ons hele gezin in touw is om alles te laten reilen en zeilen. Opa die dagelijks actief is, maar ook oma's springen regelmatig bij. Vaak hebben we nu ook hulp van vrijwilligers. Dat is geweldig, want er zijn heel wat handen nodig om onze bedrijfsfilosofie hoog te houden. Zorg en aandacht voor elkaar, voor u...
